آیه 91 سوره حجر

الَّذِينَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضِينَ (91)

الَّذِينَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضِينَ‌: آنانكه قرار دادند قرآن را جزء جزء كه ايمان آوردند به بعض آيات آن و كافر شدند به بعض آيات آن. يا نازل نموديم قرآن را بر تو چنانچه نازل فرموديم تورات و انجيل را بر يهود و نصارى، كسانى كه قرآن را جزء جزء كردند ايمان آوردند به آنچه موافق دينشان بود، و كافر شدند به آنچه مخالف بود. نزد بعضى مراد به مقتسمان شانزده نفر بودند كه وليد بن مغيره آنها را بر راههاى مكه وادار نمود در ايام موسم به هر كه مى‌گذشت، مى‌گفتند:

فريب مدعى نبوت را نخوريد زيرا مجنون است. ديگرى مى‌گفت: ساحر است. ديگرى مى‌گفت: كاهن است، بدين وسيله مردم را از ايمان به پيغمبر منع مى‌نمودند، حق تعالى عذاب بر ايشان نازل، و به بدترين مردن هلاك‌

جلد 7 - صفحه 148

شدند.

لا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلى‌ ما مَتَّعْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْهُمْ وَ لا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَ اخْفِضْ جَناحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ (88) وَ قُلْ إِنِّي أَنَا النَّذِيرُ الْمُبِينُ (89) كَما أَنْزَلْنا عَلَى الْمُقْتَسِمِينَ (90) الَّذِينَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضِينَ (91) فَوَ رَبِّكَ لَنَسْئَلَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ (92)

عَمَّا كانُوا يَعْمَلُونَ (93)

ترجمه‌

مدوز البتّه دو چشم خود را بسوى آنچه بهره‌مند نموديم بآن اصنافى را از آنها و اندوه مخور بر ايشان و فرود آور جانبت را براى اهل ايمان‌

و بگو همانا اين منم بيم دهنده آشكار

چنانچه نازل نموديم بر قسمت كنندگان‌

جلد 3 صفحه 265

آنانكه گردانيدند قرآن را پاره‌ها

پس قسم بپروردگار تو هر آينه مسئول ميكنيد البته آنها را تمامى‌

از آنچه بودند كه بجا ميآوردند.

تفسير

- خداوند سبحان براى گوشزد بندگان نهى فرموده است پيغمبر خود را از دوختن چشم بمال كفار چه اموال آنها اجناس و انواعى باشند و چه آنها فرق و اصنافى و بنابر اوّل ازواجا حال براى ما متّعنا است و بنابر ثانى مفعول به آنست كه اظهر است و بآن ترجمه شد چون تمام آنها در مقابل نعمت كتاب و ايمان كه خداوند باو و امّتش داده حقير و ناچيز است و نيز نهى فرمود او را از آنكه محزون و غمگين باشد از بقاء آنها بر كفر براى علاقمندى آنحضرت بقوّت و شوكت اسلام چون خداوند قادر است كه اسلام را قوّت و شوكت دهد بدون مسلمان شدن آنها و امر فرمود آنحضرت را كه تواضع و فروتنى كند با اهل ايمان اگر چه ضعيف و ناتوان باشند و بى‌اعتنا باشد بكفّار اگر چه قوى و توانا باشند در كافى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود كسيكه قرآن باو داده شده است پس گمان كند بكسى داده شده است بهتر از آنچيزيكه باو داده شده پس بزرگ شمرده چيزيرا كه كوچك شمرده خدا و كوچك شمرده چيزى را كه بزرگ شمرده خدا و قمّى ره از آنحضرت نقل نموده كه چون اين آيه نازل شد پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود قريب باين مضمون كه كسيكه دلبستگى بخدا پيدا نكند از دنيا جز حسرت نبرد و كسيكه چشم بمال مردم داشته باشد گرفتارى و همّش زياد شود و خشم و غيظش ساكن نگردد و كسيكه نداند نعمت خدا را براى خود جز در خوراك و لباس ارزان شده است كار او و نزديك گشته عذاب او و كسيكه صبح كند در حاليكه غمناك باشد براى دنيا صبح نموده است در حاليكه غضبناك است بر خدا و كسيكه شكايت كند از مصيبتى كه بر او وارد شده شكايت از پروردگار خود نموده و كسيكه داخل شود در آتش از اين امّت كه قرآن خوانده از كسانى است كه بقرآن استهزاء نموده و كسيكه وارد شود بر دولتمندى و خشوع نمايد نزد او براى طلب مالش دو ثلث از دينش رفته است و در مجمع از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم روايت نموده كه نگاه نميفرمود بآنچه در نظر او خوب ميآمد از امتعه دنيا و نيز امر فرمود آنحضرت را كه بفرمايد من با بيان كافى وافى ميترسانم شما را از غضب‌

جلد 3 صفحه 266

خدا در برابر مخالفت و معصيت او و بيان ميكنم تمام معارف الهيّه و آنچه را محتاجيد شما بآن و مأمورم من بابلاغ آن بشما و آنكه در صورت اعراض عذاب بر شما نازل خواهد شد چنانچه نازل فرمود خدا عذاب را بر قسمت كنندگان و آنها آنانند كه قرآن را پاره پاره و جزء جزء نمودند و بعضى را گفتند حقّ است و بعضى را گفتند باطل است و ما ببعضى مؤمنيم و ببعضى كافريا بعضى را گفتند سحر است و بعضى را گفتند شعر است و بعضى را گفتند افسانه است و آنها يهود و نصارى بودند كه مفسرين گفته‌اند يا قريش بودند كه از صادقين سلام اللّه عليهما روايت شده است و چگونگى عذاب آنها در دنيا مذكور در تواريخ و در آخرت مسطور در لوح محفوظ است و بنابراين كما انزلنا در آيه شريفه مربوط و متعلّق است به انا النذير در آيه قبل كه مراد از آن انذار از عذاب است و بعضى گفته‌اند مفاد اين آيه آنستكه ما نازل نموديم كتاب را بتو چنانچه نازل نموديم بر قسمت كنندگان و بنابراين كما انزلنا مربوط است بقول خداوند و لقد آتيناك در آيات سابقه كه مراد از آن انزال كتاب است و معناى اوّل اظهر است و كلمه عضين جمع عضه بمعناى عضو و جزء است و خداوند قسم ياد فرموده بذات اقدس خود كه تمامى آنها را در معرض سؤال و پرسش كه موجب رسوائى و فضيحت و خوارى و خفت آنها گردد در آورد و مجازات فرمايد آنها را بر اعمال ناشايسته‌اى كه بجا ميآوردند ..

الَّذِين‌َ جَعَلُوا القُرآن‌َ عِضِين‌َ (91)

مقتسمين‌ كساني‌ هستند ‌که‌ قرآن‌ ‌را‌ تجزيه‌ و تفريق‌ و ‌از‌ ‌هم‌ جدا كردند ‌که‌ بعض‌ ‌آن‌ ‌را‌ گرفتند و بعض‌ ‌آن‌ ‌را‌ رها كردند.

(تنبيه‌) ممكن‌ ‌است‌، بلكه‌ بعيد نيست‌ بلكه‌ ميتوان‌ ‌گفت‌ ‌که‌ ظاهر ‌اينکه‌ دو آية شريفه‌ راجع‌ بمخالفين‌ ‌باشد‌ ‌که‌ تصرف‌ ‌در‌ آيات‌ قرآني‌ كردند.

جلد 12 - صفحه 73

اولا مراعات‌ ترتيب‌ نزول‌ ‌را‌ نكردند.

و ثانيا ‌آيه‌ اليَوم‌َ أَكمَلت‌ُ لَكُم‌ دِينَكُم‌ و ‌آيه‌ بَلِّغ‌ ما أُنزِل‌َ ‌را‌ ‌که‌ ‌در‌ غدير نازل‌ ‌شده‌ ‌از‌ ‌هم‌ جدا كردند و يكي‌ ‌را‌ ‌در‌ آيات‌ راجعه‌ بحلّيت‌ و حرمت‌ انعام‌ داخل‌ كردند و ‌آيه‌ تطهير ‌را‌ ‌در‌ آيات‌ زوجات‌ نبي‌ داخل‌ كردند و آيات‌ راجعه‌ بامر ولايت‌ ‌را‌ تأويلات‌ بارده‌ كردند، و بعبارة ديگر قرآن‌ ‌را‌ محجور كردند، چنانچه‌ ميفرمايد:

وَ قال‌َ الرَّسُول‌ُ يا رَب‌ِّ إِن‌َّ قَومِي‌ اتَّخَذُوا هذَا القُرآن‌َ مَهجُوراً.

و شاهد ‌بر‌ ‌اينکه‌ دعوي‌ اينكه‌ يهود و نصاري‌ نه‌ ايمان‌ ‌به‌ پيغمبر و نه‌ ايمان‌ بقرآن‌ داشتند ‌که‌ مقتسم‌ قرآن‌ باشند و قرآن‌ ‌را‌ ‌از‌ ‌هم‌ جدا كنند.

]

(آیه 91)- «همان تقسیم کنندگانی که قرآن (و آیات الهی) را تجزیه کردند» (الَّذِینَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضِینَ).

آنچه به سودشان بود گرفتند و آنچه به زیانشان بود کنار گذاشتند، ولی مؤمنان راستین هیچ گونه تجزیه و تقسیم و تبعیض در میان احکام الهی قائل نیستند.